Depressie & Suïcide

Voordat ik mocht beginnen aan de productie van deze "documentaire" serie, moest ik me eerst verdiepen in de materie die rond dit onderwerp beschikbaar is. Ik kwam veel verschillende termen tegen, verschillende behandelingen, maar ook veel verschillende hulpverleners die eigenlijk dezelfde termen en behandelingen/therapieën gebruiken met dezelfde definities. Nergens vond ik het antwoord op de bovenstaande vraag. Het blijft ook een discussiepunt. In mijn ogen deed elke "lijn" binnen de hulpverlening hetzelfde. Daarom heb ik deze vraag voorgelegd aan de mensen die ik mocht interviewen.

Al de hulpverleners/specialisten, die ik sprak vonden het een moeilijke vraag om te beantwoorden. De mooiste omschrijving en de meest duidelijke omschrijving in mijn ogen was die van Paul van Hoek. Hij vergeleek voor het gemak psychologie en psychiatrie met de software en de hardware van een computer. In de psychologie wordt er vooral gekeken naar de manier waarop jij je hersenen gebruikt en hoe jij op de dingen reageert, terwijl in de psychiatrie meer naar de fysieke en lichamelijke aspecten wordt gekeken. Zoals de definitie bovenaan deze pagina al beschrijft is een psychiater op zoek naar een ziekte en daarom is een psychiater ook een dokter die medicatie voorschrijft.

Een psycholoog kijkt meer naar omstandigheden, problemen die iemand van buitenaf beïnvloeden (zoals financiële problemen of relatieproblemen) en probeert door middel van training bepaalde gedragingen af of aan te leren en vooral een luisterend oor te zijn die je ook nog eens met je problemen kan helpen. Een psycholoog mag geen medicatie voorschrijven, maar in sommige gevallen werkt de psycholoog samen met andere hulpverleners (vaak de huisarts) die wel medicatie kunnen voorschrijven om zo de behandelingen die psychologen geven te ondersteunen. Dat kan dus ook zijn bij een depressie. Bij depressie komen vaak slaap- en/of angststoornissen om de hoek kijken die met de juiste combinatie van medicatie en behandeling makkelijk op te lossen zijn. Alleen mensen die ernstig of chronisch depressief zijn of te kampen hebben met een depressieve stoornis krijgen sneller te maken met de psychiater omdat hun problematiek te zwaar is voor de psycholoog.

Dit is natuurlijk wel een erg zwart-witte vergelijking. Een psychiater kijkt ook naar gedragingen, omdat sommige gedragingen kunnen wijzen op een ziekte. Zij bestuderen de cliënt. Een psychiater praat net als de psycholoog met zijn/haar cliënten, maar kan de cliënt niet altijd vertrouwen. Als iemand niet "ziek" is, heeft diegene ook geen reden om te liegen en dan kun je dus prima terecht bij een psycholoog. (Tenzij je niet geholpen wil worden, maar wat doe je dan bij de psycholoog?)Maar heeft iemand bijvoorbeeld Borderline, dan wordt behandelen al een grotere uitdaging.. Zij staan er om bekend dat ze mensen naar hun hand zetten en dat ze hier en daar dus ook wel eens een leugentje vertellen. Je kunt er dus niet altijd vanuit gaan dat zij de waarheid vertellen. Dat is ook een van de redenen waarom een psychiater weinig waarde hecht/kan hechten aan vragenlijsten.